Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chorzowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 297/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. K.

W dniu 10 lutego 2022 roku w C. w mieszkaniu przy
ul. (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadała znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej masie 35,7446 gram netto, czym wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 10 lutego 2022 roku funkcjonariusze Policji dokonali przeszukania lokalu mieszkalnego przy ul. (...), w którym mieszka oskarżona A. K. oraz jej małoletnia córka M. (lat 9). W toku czynności przeszukania oskarżona dobrowolnie wydała funkcjonariuszom Policji worek z tworzywa sztucznego z zamknięciem strunowym z zawartością substancji sypkiej koloru białego – była to substancja psychotropowa – amfetamina o łącznej wadze 35,7446 gram netto z której można sporządzić od 219 do 439 dawek efektywnych tzw. porcji dealerskich, gdzie dawka efektywna wystarczająca do odurzenia przeciętnej, nieuzależnionej, dorosłej osoby wynosi około 10-20 mg. Oskarżona została zatrzymana w tym samym dniu o godzinie 18:00 i tego samego dnia o godzinie 20:30, w tym czasie dziecko oskarżonej pozostawało pod opieką innej upoważnionej osoby.

protokół przeszukania mieszkania

2-4

protokół użycia testera narkotykowego

7

oświadczenie

10

częściowe wyjaśnienia oskarżonej

14, 54-55, 71

protokół oględzin rzeczy

16-17

opinia

36-38

Oskarżona urodziła się (...), w chwili czynu miała ukończone 30 lat. Pracuje jako sprzedawca na umowę zlecenie w wymiarze ½ etatu, korzystając także z programu 500+ na dziecko oraz otrzymując na dziecko alimenty w kwocie 500 zł oraz zasiłek rodzinny w kwocie 124 zł. Psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo nie była leczona w związku z jakimikolwiek zaburzeniami natury psychicznej czy neurologicznej. Z danych o karalności wynika, że oskarżona posiada niezatarte skazanie za czyn z art. 156 §1 pkt 2 kk – wyrok Sądu Rejonowego w Chorzowie z dnia 16 kwietnia 2012 roku, sygn. akt IX K 106/12.

karta karna

25

oświadczenie oskarżonej

14

opinia

29-35

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. K.

czyn opisany wyżej w punkcie 1.1.1

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Twierdzenia oskarżonej, że znalazła w/w substancję psychotropową na ulicy wracając z pracy oraz negujące posiadanie tej substancji.

opinia

protokół przeszukania mieszkania

częściowe wyjaśnienia oskarżonej

36-38

2-4

71

2.  Ocena dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

dokumenty i opinie wskazane wyżej jako podstawa ustaleń faktycznych

Zebrana w sprawie dokumentacja nie budziła wątpliwości Sądu co do jej wiarygodności i autentyczności. W zdecydowanej większości są to dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione do tego organy i podmioty. Dokumenty te nie noszą śladów przeróbek, kompilacji czy innych bezprawnych ingerencji w ich merytoryczną treść oraz w fizyczną strukturę. Stąd dokumenty te stały się podstawą rekonstrukcji stanu faktycznego.

Obie uzyskane w sprawie opinie są jasne, pełne i nie zawierają wewnętrznych sprzeczności, jak również nie pozostają w opozycji do pozostałego materiału dowodowego. Biegli udzielili odpowiedzi na postawione im problemy. Dlatego też opinie te stały się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Warto na koniec podsumować, że żadna ze stron w toku śledztwa ani też w postępowaniu sądowym nie kwestionowała wiarygodności oraz procesowej użyteczności tych dowodów, żadnych zastrzeżeń w tym względzie nie złożono. Dlatego też i ta okoliczność umacnia wyprowadzone wyżej oceny sędziowskie.

częściowe wyjaśnienia oskarżonej

Sąd dał wiarę oskarżonej co do jej sytuacji osobistej, że mieszka z córką, że posiadała wyżej opisaną substancję narkotyczną – psychotropową wiedząc, że jest to narkotyk z uwagi na pozostawanie w przeszłości w związku z mężczyzną zażywającym narkotyki. W tym zakresie nie było podstaw do kwestionowania wiarygodności oskarżonej.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2

częściowe wyjaśnienia oskarżonej

Sąd nie dał jednakże wiary oskarżonej co do tego, że przedmiotową substancję znalazła oraz w zakresie kwestionowania przez nią posiadania tej substancji. W tej pierwszej kwestii należy mieć na uwadze, że ilość zabezpieczonej substancji podczas przeszukania oraz inne twierdzenia samej oskarżonej podważają jej wersję. Logicznie biorąc – oskarżona zetknęła się w przeszłości z narkotykami (zażywać miał je jej poprzedni partner), wiedziała i wie że są to narkotyki, jak działają. Oskarżona wiedziała przecież, że mieszka z małoletnią córką. W tych realiach jest zupełnie nieprawdopodobne, aby oskarżona niejako naiwnie przyniosła do domu rzekomo znalezioną tak dużą ilość substancji psychotropowej i to niewiadomego pochodzenia. Dość powiedzieć, że nie była w stanie wytłumaczyć logicznie celu przyniesienia tej substancji do domu i jej tam przechowywania, skoro wiedziała, że są to narkotyki i dla każdego normalnie rozwiniętego dorosłego człowieka mogą one stanowić dla 9-letniego dziecka śmiertelne zagrożenie. Podsumowując oskarżona poprzez tak skonstruowaną narrację usiłowała zataić przed organami procesowymi rzeczywiste źródło pozyskania tej substancji. Z takich samych względów jak wyżej omówione podważyć należało twierdzenia oskarżonej negującej posiadanie tej substancji psychotropowej – wszystkie ujawnione okoliczności w sprawie wskazują jednoznacznie, że posiadała ona tę substancję w sposób świadomy.

1.1.

protokół przeszukania osoby oskarżonej

Przedmiotowy protokół nie wniósł niczego do sprawy i nie mógł stać się podstawą ustaleń faktycznych.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje posiadanie wbrew przepisom tej ustawy m.in. znacznej ilości substancji psychotropowej. Posiadanie w rozumieniu powołanej regulacji rozumiane jest jako rzeczywiste władztwo na taką substancją, sprawowanie nad tą substancją stałej pieczy, dozoru, przechowywanie, władanie nią jak właściciel ze swobodnym i nieskrępowanym do niej dostępem i możliwością z korzystania z tej substancji. Innymi słowy – posiadanie na gruncie tego przepisu rozumiane jest tak jak w języku potocznym, jak w normalnym życiu społeczno-gospodarczym w ujęciu cywilistycznej koncepcji posiadania. Substancja psychotropowa jest określana w przepisach powołanej ustawy oraz przepisach wykonawczych.

Znaczna ilość w rozumieniu powołanego przepisu w orzecznictwie bywała w przeszłości rozmaicie pojmowana. Sąd orzekający ma świadomość rozbieżnych stanowisk w judykaturze. Rzecz jednak w tym, że na gruncie nowszego orzecznictwa przeważa stanowisko, które Sąd orzekający w pełni podziela, że posiadana ilość substancji psychotropowej/środka odurzającego pozwalająca na odurzenie kilkudziesięciu - kilkuset osób uzasadnia ocenę, że mamy do czynienia ze znaczną ilością w rozumieniu art. 62 ust. 2 powołanej ustawy (zob. postanowienie SN z 03 grudnia 2020 roku, I KK 167/20, wyrok SA w Łodzi z dnia 07 lipca 2020 roku, II AKa 353/19, wyrok SA we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2019 roku, II AKa 97/19). Warto jednocześnie pamiętać, że dla przypisania oskarżonemu odpowiedzialności z art. 62 ust. 2 tej ustawy nie jest konieczne dokładne ustalenie, ile substancji aktywnej (zabronionej) znajduje się w proszku. Chociaż substancje psychotropowe będące przedmiotem nielegalnego obrotu (posiadania) z reguły nie są czystym narkotykiem z uwagi na mogące się pojawić w procesie produkcji zanieczyszczenia albo celowe dodawanie zwiększających masę tzw. wypełniaczy, to w toku postępowania w celu wydania prawidłowego orzeczenia nie zachodzi konieczność oddzielenia (w zależności od procentowej jakości narkotyku) innych substancji (zob. postanowienie SN z 04 lipca 2019 roku, IV KK 94/19). Pamiętać trzeba także o tym, że amfetamina będąca substancją psychotropową zaliczana jest – co jest wiedzą powszechną – do tzw. twardych narkotyków, a więc substancji bardzo intensywnie oddziałujących na organizm człowieka. W tym kontekście trafnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 października 2017 roku, III KK 73/17 nakazuje wzięcie pod uwagę nie tylko ilości substancji, ale i jej jakości – rodzaju.

W rozpoznawanej sprawie ustalono, że oskarżona przechowywała – posiadała w rozumieniu art. 62 ust. 2 tej ustawy znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 35,7446 gram netto. Ilość ta – jak to wyżej ustalono – pozwala na sporządzenie kilkuset porcji dealerskich. Uzasadniało to ustalenie, że mamy do czynienia z ilością znaczną. Stan faktyczny w tej sprawie jest wręcz modelowym przykładem posiadania narkotyku wbrew przepisom ustawy tej ustawy. Oskarżona nie miała uprawnienia do posiadania zabezpieczonej substancji psychotropowej, posiadała ją zatem wbrew przepisom tej ustawy. Stąd też swoim zachowaniem wyczerpała znamiona strony przedmiotowej czynu o kwalifikacji przyjętej w wyroku.

Czyn oskarżonej jest społecznie szkodliwy w stopniu znacznym. Oskarżona swoim zachowaniem godziła w istotne dobro prawne jakim jest prawnie reglamentowany dostęp do substancji psychotropowych – czy też szerzej substancji opisanych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Innym naruszonym dobrem prawnym jest ogólnie pojmowane zdrowie publiczne i bezpieczeństwo ludzi przed negatywnymi skutkami niekontrolowanego dostępu do tego typu substancji. Stworzyła także realne niebezpieczeństwo co najmniej dla zdrowia swojej córki. Jedyną okolicznością łagodzącą (w bardzo niewielkim tylko stopniu) naganność postępku oskarżonej było to, że wspomniana substancja nie była przechowywana na przysłowiowym „wierzchu”, oskarżona przechowywała ją w sposób, który przynajmniej w jej założeniu miał uniemożliwiać dostęp osób niepowołanych, w tym córki. Rzecz jednak w tym (i co już oskarżoną zdecydowanie obciąża), że owa substancja znajdowała się w mieszkaniu zajmowanym wspólnie z jej 9-letnią córką. Doświadczenie życiowe wskazuje, że co do zasady w takiej sytuacji nie ma „dobrych schowków” przed dziećmi i zachowania dziecka nie sposób przewidzieć, przez co realnym było, że córka oskarżonej mogła chociażby przypadkowo uzyskać dostęp do tej substancji i ją z dziecięcej ciekawości zażyć lub w inny sposób wykorzystać. Tym samym zagrożenie dla córki samym faktem przechowywania-posiadania tej substancji przez oskarżoną nie było tylko hipotetyczne i abstrakcyjne, lecz było ono realne. Nie trzeba wysilać wyobraźni, wystarczy przywołać szereg doniesień medialnych, w których informuje się o tragediach wywołanych uzyskaniem przez dzieci niekontrolowanego dostępu do substancji czy przedmiotów niebezpiecznych, rzekomo przez ich rodziców/opiekunów zabezpieczonych. Sąd miał na uwadze także ilość tej nielegalnej substancji, która pozwala sporządzić kilkaset porcji dealerskich. Przywołać tu trzeba trafne stanowisko Sądu Apelacyjnego w Warszawie (wyrok z dnia 24 kwietnia 2017 roku, II AKa 90/17), zgodnie z którym społeczna szkodliwość czynu polegającego na posiadaniu narkotyków jest tym wyższa, im większe jest zagrożenie udostępnienia narkotyków innym osobom.

Czyn oskarżonej był zawiniony a stopień winy był również znaczny. Oskarżona wiedziała, jaką substancję posiada, wiedziała, że jest to narkotyk i że jest to nielegalne (zob. jej wyjaśnienia na rozprawie głównej w tej części ocenione jako wiarygodne). Własna wiedza, doświadczenie życiowe i świadomość charakteru posiadanej substancji nie powstrzymały jednak oskarżonej przed naruszeniem przepisów prawa w zakresie posiadania tego typu substancji. Co więcej – oskarżona miała świadomość tego, że posiada przedmiotowy narkotyk w mieszkaniu, które zajmuje z małoletnią córką. Widać w zachowaniu oskarżonej natężenie złej woli i przestępczego zamiaru. Oskarżona działała w pełni świadomie i z pełnym rozeznaniem sytuacji. Jej procesy wolitywno-decyzyjne nie były niczym zakłócone ani zniesione. Poczytalność oskarżonej, jej zdolność do należytego rozpoznania znaczenia tego czynu i pokierowania swoim postępowaniem nie były zniesione ani ograniczone. Oskarżona chciała popełnić to przestępstwo i zamiar swój zrealizowała. Nie działała ona pod przymusem ani w anormalnej sytuacji motywacyjnej. To wszystko uzasadniało przypisanie jej winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim przemyślanym (dolus directus praemeditatus) oraz ustalenie, że stopień winy jest znaczny.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5.  Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

4.  Kary, środki karne, przepadek, środki kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. K.

1

1

Wymierzając karę Sąd uwzględnił dyrektywy opisane w art. 53 i nast. kk, przy czym nie ma podstaw do ponownego omawiania tych determinantów ukarania, które są wspólne opisanym już wyżej w toku oceny stopni społecznej szkodliwości oraz zawinienia.

Czyn przypisany oskarżonej zagrożony jest karą od 1 do 10 lat pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu czyn oskarżonej wymagał nie tyle probacyjnego podejścia i potraktowania (jak chciał prokurator), co bardziej wszechstronnego oddziaływania na osobę oskarżonej. Kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania nie zrealizowałaby żadnych celów kary w stopniu zadowalającym. W realiach rozpoznawanej sprawy na oskarżoną należy oddziaływać bardziej zdecydowanie i wielowątkowo. Poddanie oskarżonej rygorom probacji byłoby tu niewystarczające mając na uwadze ilość zabezpieczonego narkotyku, jego rodzaj (tzw. twardy narkotyk) oraz okoliczności posiadania – przechowania i stworzone tym realne zagrożenie dla córki oskarżonej. Wyrok w kształcie postulowanym przez prokuratora nie pozwoliłby na osiągnięcie wobec oskarżonej żadnego miarodajnego efektu, a okoliczności ustalone w tej sprawie wymagały od Sądu, aby z jednej strony oskarżoną ukarać i poddać sprawiedliwej-adekwatnej represji (taka funkcja nie zostałaby zrealizowana w warunkach probacji), a z drugiej oddziaływać na nią wychowawczo i prewencyjnie. Przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary oskarżona nie poniosłaby żadnej wymiernej i odczuwalnej konsekwencji, a pamiętać trzeba o ustalonych stopniach społecznej szkodliwości i zawinienia.

Czyn oskarżonej jest poważnym przestępstwem – nie tylko w ujęciu samej kwalifikacji i zagrożenia karnego, ale także w ogólnym – społecznym odbiorze. Narkomania jest plagą społeczną, narkotyki niszczą ludzkie życia i prowadzą do licznych tragedii. Niestety zachowanie oskarżonej, sprowadzające się co prawda do posiadania znacznej ilości narkotyku, to jednak wpisuje się w to szeroko pojmowane zjawisko społeczne, z którym należy walczyć w każdym aspekcie. Oskarżona musi odczuć, że postąpiła źle i jej zachowanie – umyślne i świadome – w kontekście jej córki było skrajnie nieodpowiedzialne. Wystarczy obrazowo zapytać zupełnie retorycznie – co by się stało, gdyby córka oskarżonej zażyła ten narkotyk w całości albo w części? Nie trzeba chyba tu udzielać odpowiedzi, gdyż każdy przeciętny człowiek wie jaka by ona była. Już z tych przyczyn kara wymierzona oskarżonej musiała mieć charakter tzw. bezwzględny. Aby wdrożyć wobec oskarżonej, która jak widać nie jest do końca odpowiedzialną osobą i matką, swoistą terapię szokową Sąd zdecydował o sięgnięciu po instytucję z art. 37b kk i wymierzeniu oskarżonej dwóch kar – krótkoterminowej pozbawienia wolności oraz dłuższej kary ograniczenia wolności. Pierwsza kara ma wywrzeć właśnie na oskarżonej swoisty szok, ukazać jej, że Sąd pobłażał tego typu czynom nie będzie i nie ma na takie zachowania żadnego usprawiedliwienia i szans na pobłażanie (a tak odbierana byłaby kara z warunkowym zawieszeniem). Ma to być efekt mrożący-odstraszający dla oskarżonej, jak i każdej innej osoby, która zamierzałaby powielać zachowanie oskarżonej. Na tym polu zrealizowany zostanie przede wszystkim cel represyjny oraz prewencyjny. Z kolei kara ograniczenia wolności ma wdrożyć oskarżoną do pozytywnych postaw życiowych i społecznych – nauczyć ją odpowiedzialności, sumienności i uczciwości. Oskarżonej przede wszystkim brakuje ludzkiej odpowiedzialności i przewidywania własnych czynów (potocznie rozumiany brak wyobraźni), codzienna praca społeczna świadczona przez okres wyznaczony w wyroku pozwoli nauczyć oskarżoną właśnie odpowiedzialności i przewidywania konsekwencji własnych czynów. Oskarżona pracując społecznie w ramach kary ograniczenia wolności zrekompensuje społeczeństwu naruszenie ogólnych dóbr prawnych opisanych powyżej. Czyn oskarżonej jest przy tym najnormalniej – potocznie oceniając – głupi, jest głupotą i świadczy o konieczności wychowawczo-prewencyjnego oddziaływania na oskarżoną. W praktyce wymiaru sprawiedliwości wykonywanie pracy, poddanie się rygorom, codziennym i regularnym obowiązkom stanowi istotny czynnik prewencyjny i odwodzi osoby pracujące od popełniania przestępstw. Oskarżona wykonując prace społeczne zastanowi się nad tym, jak głupio postąpiła i jakie zagrożenie dla swojej córki stworzyła. Wyciągnie ona stąd pozytywne wnioski na przyszłość i więcej tego typu zachowań się nie dopuści. Stąd też w tym ujęciu kara wypełni cele wychowawcze i prewencyjne. Nie ulega też wątpliwości, że kara izolacyjna o charakterze krótkoterminowym możliwa będzie do odbycia w warunkach Systemu Dozoru Elektronicznego – o ile Sąd Penitencjarny na wniosek oskarżonej tak orzeknie. Kara wymierzona oskarżonej nie będzie kolidowała z wykonywaną przez nią pracą (20 godzin pracy społecznej w miesiącu nie stanowi przeszkody w wykonywaniu pracy zarobkowej), a dodatkowo skłoni oskarżoną do zwiększenia wymiaru swojego zatrudnienia i polepszenia sytuacji majątkowej rodziny i polepszenia warunków życia i rozwoju jej córki.

2

1

Konsekwencją przypisania oskarżonej czynu wyżej opisanego było obowiązkowe orzeczenie przepadku substancji psychotropowej z opakowaniem (jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa – nielegalnego posiadania) oraz zarządzenie zniszczenia tej substancji.

3

1

Aby wzmóc wychowawczo-prewencyjne oddziaływanie na oskarżoną w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności zobowiązano ją do wykonywania pracy zarobkowej. Podstaw takiego rozstrzygnięcia Sąd upatruje w wyżej opisanych już determinantach ukształtowania kary i jej wymiaru, przez co nie ma potrzeby ponawiania wywodu w tym zakresie.

4

1

Na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonej okres zatrzymania w dniu 10 lutego 2022 roku – tj. 1 dzień.

5.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

---

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżona samotnie wychowuje małoletnią córkę, osiąga niewielkie dochody, przez co ze względu na dobro wspomnianej małoletniej zasadnym było zwolnienie oskarżonej z kosztów procesu.

6.  Podpis