Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chorzowie

UZASADNIENIE

Odwołująca się S. A. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. znak: 020000/603/CW/677695/2023/ZAS z dnia 30 marca 2023 roku, odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności będącej następstwem wypadku przy pracy za okres od 28 listopada 2022 roku do 4 grudnia 2022 roku. W uzasadnieniu odwołująca się wskazała, iż zdarzenie jakiemu uległa w dniu 26 listopada 2022 roku, w protokole powypadkowym zostało przez pracodawcę uznane za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy, w związku z tym, iż wypadek miał miejsce na obowiązkowym wyjeździe służbowym. Plan obowiązkowego wyjazdu służbowego był podzielny na część konferencyjną i integracyjną, ale obie te części były obowiązkowymi punktami wyjazdu. W ramach podróży służbowej, odwołująca się była objęta ochroną ubezpieczeniową przez cały czas pobytu w trakcie podróży. Jak zaznaczyła ubezpieczona, pobyt w strefie (...) nie mieści się w zakresie czynności pracowniczej – teoretycznie odwołująca się mogła odmówić udziału w tej części wyjazdu, jednakże odmowa uczestnictwa uniemożliwiłaby pracodawcy osiągnięcie założonego celu szkolenia. Do zdarzenia doszło podczas podróży służbowej w trakcie zajęć integracyjnych, które stanowiły integralną cześć wyjazdu. Przebywanie w strefie (...) nie należały do zwykłych czynności związanych z pracą odwołującej się, jednak z uwagi na polecenie udziału w szkoleniu, w tym w części integracyjnej, pozostawały one w związku z wykonywaniem powierzonych jej zadań i podjęte zostały w interesie pracodawcy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującej się na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W treści uzasadnienia powołano się na treść art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.2022.2189 j.t.). Wskazano, że organ rentowy nie uznał zdarzenia z dnia 26 listopada 2022 roku jako wypadku przy pracy, ze względu na brak związku zdarzenia z wykonywaniem przez pracownika czynności pracowniczych. Organ rentowy stwierdził brak podstaw do przyjęcia, iż pomiędzy przebywaniem w strefie (...), a realizacją czynności pracowniczych występował jakikolwiek związek. Nawet jeżeli udział w wyjeździe integracyjnym był mile widziany, czy wręcz oczekiwany przez pracodawcę, to obiektywnie rzecz ujmując, nie można stwierdzić, że w jego trakcie pracownicy pozostawali w gotowości do pracy.

W piśmie z dnia 04 sierpnia 2023 roku pracodawca ubezpieczonej (...) sp. z o. o. w Z., w wykonaniu wezwania Sądu, informował, że wyjazad do hotelu (...) w J. w dniach 25-27 listopada 2022 roku był obowiązkowy i wszystkie zaplanowane zajęcia były obowiązkowe. Pracownikom zgodnie z planem wyjazdu zostały narzucone godziny, w których odbywały się spotkania, posiłki, bal oraz korzystanie ze strefy (...). Z racji dużej grupy i ograniczeń co do ilości osób mogących przebywać jednocześnie w strefie (...), pracownicy umawiali się indywidualnie w godzinach do tego wyznaczonych. Dnia 26 listopada 2022r. w godzinach od 10:00 do 12:00 zaplanowano korzystanie z jacuzzi w strefie S. dla trzech pracowników, w tym dla ubezpieczonej (pismo z dnia 04 sierpnia 2023r. k.22).

W piśmie z dnia 21 sierpnia 2023 roku oraz z dnia 10 października 2023 roku pełnomocnik organu rentowego podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wskazał również, iż o ile można uznać, że spotkanie w ramach konferencji w godzinach pracy pracodawcy był realizacją obowiązków służbowych, o tyle korzystanie z atrakcji takich jak bal czy relaks w strefie (...) może być jedynie kwalifikowane jako benefity udzielone przez pracodawcę pracownikowi, do których jednak sposób go zmusić. Pełnomocnik zaznaczył, że do podtrucia doszło nie podczas konferencji, a podczas korzystania z benefitów pracodawcy, zatem nie sposób czasowo i miejscowo powiązać powstałego zagrożenia z realizacją obowiązków służbowych (pismo z dnia 21 sierpnia 2023 roku k.29 i pismo z dnia 10 października 2023 roku k.33).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się S. A. jest zatrudniona w oparciu o umowę o pracę w spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. od dnia 7 listopada 2022 roku, na stanowisku kierownika działu kadr i płac. W dniach od 25-27 listopada 2022 roku pracodawca zaplanował i zorganizował dla swoich pracowników wyjazd konferencyjno-integracyjny w hotelu (...) w J.. Pracownikom (w tym odwołującej się) zgodnie z planem wyjazdu zostały narzucone godziny, w których odbywały się spotkania, posiłki, bal oraz korzystanie ze strefy (...). Wyjazd do hotelu (...) był obowiązkowy i miał na celu podsumowanie roku oraz integrację pracowników. Wszystkie zaplanowane zajęcia w ramach agendy były obowiązkowe. Z uwagi na dużą liczbę osób w grupie i ograniczenia co do ilości osób mogących przebywać jednocześnie w strefie (...), pracownicy umawiali się w godzinach ustalonych indywidualnie. W dniu 25 listopada 2022 roku odwołująca się wraz z koleżankami z pracy wyjechała z Z. do hotelu (...) w J., gdzie miało się odbyć zaplanowane przez pracodawcę spotkanie konferencyjno-integracyjne dla pracowników. Następnego dnia tj. 26 listopada 2022 roku o godzinie 10:00 odwołująca się wraz z koleżankami z pracy uczestniczyły w umówionej przez pracodawcę wizycie w hotelowym (...). Na zabiegi (...) składała się wanna (...), jacuzzi, łaźnia sucha i łaźnia parowa. Ubezpieczona wraz z dwiema innymi pracownicami mogły korzystać z jacuzzi w godzinach od 10:00 do 12:00. W strefie (...) odwołująca się i dwie inne pracownice spędziły zaplanowane 2 godziny. Tego dnia były pierwszymi gośćmi w tej strefie. W strefie (...) unosił się bardzo intensywny zapach chloru. W trakcie seansu odwołująca się zaczęła kaszleć, kichać, nos jej się zatykał, zaczęła odczuwać ból głowy. Nie działała wentylacja, co spowodowało, że na suficie i ścianach pojawiła się skroplona para wodna. Po wyjściu ze strefy (...) ok. godz. 12:00 odwołująca się zgłosiła w recepcji ww. dolegliwości. Recepcjonistka nie potrafiła powiedzieć kiedy była wymieniana woda w wannie (...) i dodawany chlor. Ubezpieczona poinformowała wówczas, że woda w strefie (...) oraz w jej pokoju śmierdzi. Po powrocie do pokoju odwołująca się zaczęła odczuwać większy ból głowy, katar, podrażnienia gardła i oczu oraz kaszel. O godzinie 14:00 zeszła na obiad, ale nie była w stanie go dokończyć z uwagi na atak kaszlu, więc udała się z powrotem do pokoju. Zaniepokojona utrzymującymi się objawami ponownie zawiadomiła recepcjonistkę, która zadzwoniła do menedżera hotelu. Od menadżera hotelu odwołująca dowiedziała się, że woda była wymieniona w dniu poprzednim tj. 25 listopada 2022 roku i wtedy też był dodany chlor. Około godziny 16:00 przyjechała pani menadżer hotelu, która widząc objawy odwołującej się i pozostałych pracowników wezwała pogotowie. Zapach chloru był odczuwalny w całym hotelu i menadżer otworzyła drzwi wejściowe hotelu w celu przewietrzenia pomieszczenia. Około godziny 16:30 przyjechało pogotowie. Ratownicy medyczni stwierdzili podrażnienie dróg oddechowych od chloru. Menadżer hotelu zawiozła odwołującą się i pozostałe pracownice do (...) Canada Szpital (...), gdzie znajdował się gabinet lekarski nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej. Ostatecznie odwołująca się nie została przyjęta przez znajdującego się tam lekarza, który wystawił jedynie skierowanie do laryngologa i polecił udanie się do Wojewódzkiego szpitala w B., co odwołująca się uczyniła. Na miejscu stwierdzono ostrą reakcję alergiczną, podano stosowne leki i zastrzyk. Odwołująca się opuściła szpital dnia następnego tj. 27 listopada 2022 roku po czym menadżer przywiozła z powrotem ubezpieczoną wraz z innymi pracownikami do hotelu (...), a następnie sporządzono notatkę z całego zdarzenia. W dniu 28 listopada 2023 roku odwołująca się udała się na kontrolę do lekarza rodzinnego, który przepisał dodatkowe leki i wystawił zwolnienie lekarskie za okres od dnia 28 listopada 2022 roku do dnia 4 grudnia 2022 roku.

W protokole powypadkowym podano, iż przyczyną zdarzenia były:

- użycie za dużej ilości detergentów do mycia w strefie (...), za dużą ilość chloru i brak wentylacji, co spowodowało, że odwołująca się siedziała 2 godziny w oparach,

- podanie chloru niezgodnie z instrukcją BHP, instrukcja na opakowaniu, bądź wytycznymi.

Zdarzenie zostało uznane przez pracodawcę za wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy.

Stan faktyczny został ustalony w oparciu o akta zasiłkowe ZUS oraz dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy, w tym w szczególności w oparciu o plan wyjazdu konferencyjno-integracyjnego, oświadczenie pracodawcy oraz twierdzenia odwołującej się. Sąd dał wiarę odwołującej się, że zarówno zorganizowany przez pracodawcę w dniach 25-27.11.2022r. wyjazd konferencyjno-integracyjny jak i udział w zaplanowanych zgodnie z agendą zajęciach był obowiązkowy. Powyższe potwierdziła odwołująca się, jak również jej pracodawca, którzy powoływali się na obowiązujący pracowników podczas pobytu w hotelu (...) w J. plan wyjazdu.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej S. A. zasługuje na uwzględnienie.

Sporne w niniejszej sprawie było czy zdarzenie z dnia 26 listopada 2022 roku spełnia definicję wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. 2022.2189 j.t.) zwanej dalej ustawą wypadkową, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej stanowi, iż na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie, traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż określone w ust. 1, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań;

Podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, na polecenie pracodawcy, w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2008 roku, I PK 208/07).

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej uznaje za wypadek przy pracy zdarzenie, które jednocześnie spełnia następujące kryteria: jest nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć oraz pozostaje w związku z pracą. (...) zdarzenia powodującego wypadek przy pracy charakteryzuje się zaskoczeniem pracownika, jest czymś nieprzewidywalnym, nieoczekiwanym, raptownym. Należy podkreślić, że omawiana w tym miejscu cecha musi dotyczyć samego zdarzenia, a nie skutku pod postacią urazu lub śmierci. Zdarzenie spełniające kryterium "nagłości" musi zostać wywołane przyczyną zewnętrzną, co oznacza, że nie może pochodzić z organizmu pracownika dotkniętego zdarzeniem. Przyczyna ta winna być jednocześnie źródłem urazu lub śmierci pracownika. Ustawa jednak nie wymaga, aby źródłem urazu lub śmierci była tylko i wyłącznie jedna przyczyna. Oznacza to, iż w grę mogą wchodzić tzw. przyczyny złożone, gdy czynnik zewnętrzny pokrywa się z czynnikami już istniejącymi w organizmie pracownika. Przyczyną zewnętrzną wypadku może być każdy czynnik zewnętrzny, który jest zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym. Do uznania zdarzenia nagłego wywołanego przyczyną zewnętrzną za wypadek przy pracy konieczny jest skutek w postaci urazu lub śmierci pracownika uczestniczącego w danym zdarzeniu. Ustawodawca w art. 3 ust. 1 pkt 1-3 ustawy wypadkowej wyliczył i wskazał sytuacje, w których istnieje związek z pracą nagłego zdarzenia wywołanego przyczyną zewnętrzną, a powodującego uraz lub śmierć pracownika.

W zakresie uprawnień do świadczeń na równi z wypadkiem przy pracy traktuje się wypadek, któremu uległ pracownik w czasie trwania podróży służbowej w okolicznościach innych niż wymienione w ust. 1 ustawy wypadkowej, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań. Przepis art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej nie ustala więc szczególnej, samodzielnej ochrony pracownika wykonującego pracę w czasie podróży służbowej w rozumieniu prawa pracy, bowiem pracownik podlega wówczas ochronie na zasadach określonych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1-3 ustawy wypadkowej. Istota ochrony pracownika na podstawie przepisu art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej sprowadza się zatem do rozciągnięcia szczególnej ochrony ubezpieczeniowej w podróży służbowej na okoliczności należące do sfery prywatnych spraw pracownika (komentarz do art. 3 Sebastian Samol).

Decydującym zatem przy uznaniu konkretnego zdarzenia za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy na podstawie cytowanego art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej, nie jest to czy czynności podejmowane przez pracownika miały związek z jego pracą – jego typowymi czynnościami służbowymi lecz to czy czynności te nie sprzeciwiały się celowi i zadaniom wymaganym od pracownika w czasie podróży służbowej. W czasie podróży służbowej pracownik może być zatem pozbawiony ochrony ubezpieczeniowej wówczas, gdy zerwał związek z wykonywaniem powierzonych mu zadań służbowych poprzez sprowokowanie lub spowodowanie zdarzenia wypadkowego zachowaniem niepozostającym w żadnym związku z celem tej podróży (wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 29 września 2016 roku, sygn. akt VIII Ua 52/16).

Artykuł 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych ustanawia ochronę ubezpieczeniową przez cały czas pobytu pracownika w podróży służbowej, rozciągając ją na okoliczności należące do sfery jego prywatnych spraw (np. prawo do skorzystania z odpoczynku, spacerów, zakupów, przygotowania posiłków lub ich spożywania poza miejscem wykonywania obowiązków służbowych). Różnica między wypadkiem przy pracy a wypadkiem w czasie podróży służbowej dotyczy okoliczności wypadku, a w szczególności tego, że ten pierwszy powinien pozostawać w związku z pracą, zaś drugi - wiązać się z wykonywaniem zadań powierzonych na czas podróży służbowej. W konsekwencji, przy kwalifikowaniu danego zachowania jako pozostającego w związku z podróżą służbową należy badać, czy w łączności z nią pozostawał cel zachowania pracownika, czy też miało ono wyłącznie prywatny charakter, przy czym zachowaniami niepozostającymi w związku z wykonywaniem powierzonego zadania i sprzecznymi z celem podróży służbowej są te zachowania ze sfery prywatnych spraw pracownika, które nie były konieczne z punktu widzenia celu i warunków odbywania podróży służbowej, to znaczy z potrzebą realizacji powierzonych pracownikowi zadań. W czasie podróży służbowej pracownik może być zatem pozbawiony ochrony ubezpieczeniowej wówczas, gdy zerwał związek z wykonywaniem powierzonych mu zadań służbowych poprzez sprowokowanie lub spowodowanie zdarzenia wypadkowego zachowaniem niepozostającym w żadnym związku z celem tej podróży (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2016 roku w sprawie I UK 100/15).

Wypadek pracownika w czasie podróży służbowej biorącego udział w jej części rekreacyjnej podlega ochronie prawnej z art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej chyba, że zachowanie pracownika jest naganne w sposób uzasadniający uznanie, że doszło do zerwania związku z podróżą służbową. Wszystkie zatem zachowania pracownika po pracy pozostają w związku ze stosunkiem pracy, z wyjątkiem zachowań niedających się pogodzić z celem podróży służbowej, to znaczy z potrzebą realizacji powierzonych mu zadań. Za podlegające ubezpieczeniowej ochronie w podróży służbowej należy uznać każde zachowanie pracownika instrumentalnie konieczne do wykonania zadania zleconego przez pracodawcę (por. odpowiednio wyrok z dnia 8 października 1999 roku sygn. akt II UKN 545/98).

W niniejszej sprawie odwołująca się S. A. brała udział w obowiązkowym wyjeździe konferencyjno-integracyjnym na polecenie pracodawcy (...) Sp. z. o.o. w Z., podczas którego podejmowała czynności pozostające w związku z wykonywaniem powierzonych jej na czas podróży służbowej zadań. Korzystanie ze strefy (...), podczas trwania wyjazdu służbowego, wchodziło w zakres tych czynności, bowiem przewidziane było w agendzie spotkania. Odwołująca się pozostawała wówczas w dyspozycji pracodawcy, a wykonując czynności przewidziane programem zajęć zaakceptowanym przez pracodawcę, swoim postępowaniem nie zerwała związku z celami odbywanej podróży służbowej (por. wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 29 września 2016 roku sygn. akt VIII Ua 52/16).

Nie można się zgodzić ze stanowiskiem organu rentowego i przyjąć, że korzystanie z atrakcji takich jak relaks w strefie (...) może być jedynie kwalifikowane jako benefity udzielone przez pracodawcę pracownikowi, do których jednakże nie sposób go zmusić. Niewątpliwie pracodawca nie może zmusić pracownika do korzystania ze strefy (...) w trakcie pobytu służbowego. Nawet przyjmując, że korzystanie ze strefy (...) nie było obowiązkowe to jednakże nie można czynić ubezpieczonej zarzutu z tego tytułu, że dostosowała się do planu wyjazdu konferencyjno-integracyjnego (agendy) przygotowanego przez pracodawcę, który opłacił pobyt pracownika zarówno w zakresie pobytu w hotelu czy też udziału w konferencjach, ale również pobytu w strefie rekreacyjnej tu: strefa (...). Już z agendy wyjazdu służbowego wynikało bowiem, że celem wyjazdu było zarówno szkolenie (udział w konferencjach) jak i integracja pracowników. To, że pracodawca przewidział dla pracowników pobyt w (...) i miało to charakter rekreacyjny nie oznacza, że czas ich trwania stanowił czas wolny delegowanych pracowników pracodawcy. Pracodawca ma bowiem swobodę w kształtowaniu zakresu i formy wymaganych przez siebie szkoleń. Podkreślenia wymaga również, iż planowanym celem szkolenia była integracja pracowników. Tym samym nie można stwierdzić, że zajęcia rekreacyjne (pobyt w (...)) nie były powiązane z elementami zawodowymi. Wskazać należy, iż do urazu w postaci silnej reakcji alergicznej u odwołującej się doszło podczas czynności, które nie miały charakteru spontanicznego. Z akt sprawy wynika, że pobyt w (...) dla odwołującej się był ściśle zaplanowany przez pracodawcę i miała z niego skorzystać w wyznaczonym dniu i wyznaczonych godzinach tj. od godz. 10:00 do 12:00 w dniu 26 listopada 2022r.. Nie były to czynności wykonywane z własnej inicjatywy lecz stanowiły konsekwencję poddania się woli pracodawcy. Istotnie w czasie pobytu w (...) odwołująca się nie wykonywała swoich zwykłych czynności służbowych związanych z pracą, jednakże z uwagi na polecenie udziału w szkoleniu (w tym także w jego części rekreacyjnej), pozostawało to w związku z wykonywaniem powierzonych jej zadań i podjęte zostało w interesie pracodawcy. Z całą pewnością nie można ubezpieczonej czynić zarzutu, że jej zachowanie polegające na udziale w zaplanowanej części rekreacyjnej wyjazdu słuzbowego było naganne w sposób uzasadniający uznanie, że doszło do zerwania związku z podróżą służbową. Ubezpieczona pozostawała zatem wówczas w dyspozycji zakładu pracy, a wykonując czynności przewidziane programem zajęć zaakceptowanym przez pracodawcę, nie zerwała związku z celami odbytej podróży służbowej (por. wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 29 września 2016 roku sygn. akt VIII Ua 52/16, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2016 roku sygn. akt I UK 100/15, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 maja 2014 roku sygn. akt AUa 1681/13). Poddając się czynnościom przewidzianym w agendzie wyjazdu służbowego, odwołująca się podlegała ochronie ubezpieczeniowej na równi z wypadkiem w miejscu pracy. Jedynie gdyby odwołująca się podczas wyjazdu służbowego uległa wypadkowi podczas wykonywania czynności nieprzewidzianych w agendzie spotkania i nie mających związku z celem podróży służbowej, a stanowiącym jej prywatną, spontaniczną inicjatywę (np. jazda na nartach, wycieczka rowerowa itp.), to wtedy takiego zdarzenia nie można uznać za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy, a z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia.

Należy raz jeszcze przypomnieć, że decydującym przy uznaniu konkretnego zdarzenia za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy na podstawie art. 3 ust.2 pkt 1 ustawy wypadkowej, nie jest to czy czynności podejmowane przez pracownika miały związek z jego pracą – jego typowymi czynnościami służbowymi lecz to czy czynności te nie sprzeciwiały się celowi i zadaniom wymaganym od pracownika w czasie podróży służbowej. Za niezasadny uznać należy w tej sytuacji zarzut organu rentowego, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż pomiędzy przebywaniem w strefie (...), a realizacją czynności pracowniczych występował jakikolwiek związek oraz to że pracownica nie pozostawała w gotowości do świadczenia zwykłych obowiązków pracowniczych. Z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że zdarzenie z dnia 26 listopada 2022 roku było wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy. U ubezpieczonej doszło do urazu w postaci silnej reakcja alergicznej na skutek podrażnienia chlorem. Zdarzenie to miało miejsce podczas podróży służbowej, w trakcie części rekreacyjne obowiązkowego szkolenia, na które została skierowana ubezpieczona.

W przedmiotowej sprawie wszystkie przesłanki definicji wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy zostały spełnione, tak więc zdarzenie z dnia 26 listopada 2022 roku należy uznać za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy. Należy nadmienić, że organ rentowy nie kwestionował samego przebiegu zdarzenia z dnia 26 listopada 2022 roku oraz faktu, że zdarzenie miało miejsce w trakcie podróży służbowej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej S. A. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 28 listopada 2022 roku do dnia 4 grudnia 2022 roku.

Sędzia Alina Kołakowska

Sygn. akt V U 48/23

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego,

Akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.

C., dnia 22 listopada 2023 roku

Sędzia Alina Kołakowska