Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chorzowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1073/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. C.

uznaje oskarżoną A. C. za winną tego, że 29 października 2007 r. w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadziła w błąd pokrzywdzonych I. S. i K. S. co do zamiaru wywiązania się z umowy dzierżawy, przez co doprowadziła ich do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 30000 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 29 października 2007 roku w S. pokrzywdzeni K. S. i I. S. zawarli z oskarżoną A. C. umowę dzierżawy nieruchomości wraz z obiektem użytkowym znajdującym się na nieruchomości. Oskarżona zobowiązała się do uiszczania miesięcznego czynszu w wysokości 6 000 złotych do 15-go każdego miesiąca. Oskarżona wskazywała wówczas, że prowadzi działalność gospodarczą P.H.U. (...) w K.. Oskarżona sprawia wrażenie osoby zamożnej i wiarygodnej. Mówiła, że będzie prowadzić tam bazę hotelową dla turystów oraz wykorzystywać przynależną do obiektu restaurację.

umowa dzierżawy

3-4, 36-37

zgłoszenie

k. 7, 185

odpis księgi wieczystej

k. 8-10

zeznania K. S.

k. 20-26

zeznania I. S.

k. 30-32

spis inwentarza

k. 42-47

Oskarżona od początku trwania umowy dzierżawy nie wywiązywała się z niej. Oskarżona nie zapłaciła pokrzywdzonym opłat za czynsz w okresie od grudnia 2007 roku do kwietnia 2008 roku w wysokości 30 000 zł, jak również nie przedstawiła aktu notarialnego o poddaniu się egzekucji oraz nie zapłaciła 20 000 złotych kaucji. Oskarżona prowadziła tam działalność usługową, wynajmowała pokoje jako bazę noclegową, a także zatrudniała osoby do pracy (sprzątaczka, palacz).

zeznania K. S.

k. 20-26

zeznania I. S.

k. 30-32

zeznania J. R.

k. 187-188

W związku z nieregulowaniem przez oskarżoną stosownych opłat, pokrzywdzony K. S. wielokrotnie kontaktował się z oskarżoną, jednak ona wciąż zbywała właściciela. W lutym 2008 roku pokrzywdzeni pojechali do wynajętego obiektu, gdzie zastali oskarżoną, a ponadto w pensjonacie byli gości. Oskarżona tłumaczyła, że w S. był kiepski sezon, dlatego nie uiszczała opłat, ale wówczas w dniu 15 lutego 2008 roku podpisała oświadczenie, że do dnia 29 lutego 2008 roku zobowiązała się do wywiązania z umowy dzierżawy w całości. Oskarżona jednak w dalszym ciągu nie uiszczała opłat. Pismem z dnia 4 marca 2008 roku pokrzywdzeni wypowiedzieli oskarżonej umowę dzierżawy. W okresie kwietnia 2008 roku oskarżona opuściła wynajmowany lokal.

zeznania K. S.

k. 20-26

zeznania I. S.

k. 30-32, 39

oświadczenie

k. 38

protokół zdawczo-odbiorczy

k. 48-49

pismo z dnia 4 marca 2008 roku

k. 57

zeznania J. R.

k. 187-188

W związku z faktem nie wywiązania się oskarżonej z umowy, pokrzywdzeni wystąpili z powództwem o zapłatę do Sadu Rejonowego w Chorzowie. W dniu 21 lipca 2008 roku został wydany nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym o sygn. I Nc 404/08. Następnie na postawie tego tytułu wykonawczego prowadzone było postępowanie egzekucyjne. W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że wobec oskarżonej toczy się wiele postępowań egzekucyjnych, większość z nich została umorzona z uwagi na ich bezskuteczność.

pozew o zapłatę

k. 5-6, 59-60

postanowienie o umorzeniu post. egzekucyjnego

k. 11, 12, 14

nakaz zapłaty

k. 13, 58

akta postępowań egzekucyjnych

k. 15-19

zeznania K. S.

k. 20-26

zeznania I. S.

k. 30-32

pismo komornika

k. 96-97, 137, 142, 145, 151-152

akta komornicze

k. 98-136, 138-141, 143-144, 146-150, 153-163

pismo ZUS

k. 164-165

pismo urzędu skarbowego

k. 168

Oskarżona w dacie wyrokowania miała ukończone 66 lat. Oskarżona posiada wykształcenie średnie, z zawodu ekonomistka. Jest wdową, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Obecnie jest na emeryturze i otrzymuje ok. 1100 zł brutto miesięcznie. Oskarżona była karana. Oskarżona nie była leczona psychiatryczne i odwykowo, leczy się neurologicznie w związku z problemami z kręgosłupem.

karta karna

k. 186, 205, 211, 218, 242, 267, 316, 339

wywiad środowiskowy

k. 318

oświadczenie oskarżonej

k. 228

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-----

-----

-----

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-----

-----

-----

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

oświadczenie oskarżonej

Oskarżona A. C. nie przyznała się do zarzuconego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień (k. 228-229), natomiast w postępowaniu sądowym, nie stawiła się, działając jednocześnie przez swojego obrońcę. Sprawa przed Sadem toczyła się od stycznia 2020r. Oskarżona miała możliwość złożenia wyjaśnień przed sądem lub na piśmie. Nie skorzystała z tego prwawa.

Z uwagi na fakt, iż oskarżona w toku postępowania skorzystała z przysługującego jej prawa do odmowy złożenia wyjaśnień, Sąd orzekł na podstawie zgromadzonego w sprawie pozostałego materiału dowodowego. Mimo braku złożenia wyjaśnień przez oskarżoną, Sąd ma na uwadze, iż zgodnie z dyspozycją art. 74 § 1 kpk oskarżona nie miała obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść. W orzecznictwie zasadnie przyjmuje się, że niedopuszczalne jest uznanie za okoliczność obciążającą faktu, że w toku postępowania karnego oskarżony nie zdobył się na żadną krytyczną autorefleksję. Prawo oskarżonego do milczenia oznacza, że z samego faktu milczenia nic ujemnego dla oskarżonego w procesie nie może wynikać

zeznania I. S. i K. S.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wiarygodności zeznań świadków I. S. oraz K. S. ponieważ były spójne i logiczne oraz wzajemnie potwierdzały i uzupełniały się. Świadkowie szczegółowo przestawiali okoliczności w jakich doszło do podpisania przez nich umowy z oskarżoną A. C. oraz faktu nie wywiązania się przez oskarżoną z zawartej umowy. Wskazywane przez pokrzywdzonych fakty znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

zeznania J. R.

Zeznania świadka były spójne, logiczne i wiarygodne w świetle zasad doświadczenia życiowego – zwłaszcza, że jako osoba nie zainteresowana bezpośrednio wynikiem niniejszego postępowania nie miał on żadnego powodu, by prezentować fakty w tej sprawie w sposób niezgodny z obiektywną rzeczywistością.

dokumenty powołane wyżej w punkcie 1.1 w zakresie ustaleń faktów z punktów 1.1.1-1.1.5

Sąd ocenił jako wiarygodny pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy obejmujący dokumenty urzędowe. Trzeba podkreślić, że żaden z badanych i analizowanych w sprawie dokumentów nie nosi śladów przerobienia, podrobienia czy innej bezprawnej ingerencji w merytoryczną treść. Dokumenty urzędowe sporządziły uprawnione organy. Co istotne również żadna ze stron nie zgłaszała na rozprawie jakichkolwiek uwag czy zastrzeżeń co do wspomnianych tu dowodów.

Brak jest jednocześnie potrzeby, aby czynić szersze wywody na temat wiarygodności dowodów, albowiem art. 424 §1 pkt 1 kpk obliguje Sąd do wskazania w pisemnych motywach wyroku faktów uznanych za udowodnione lub nieudowodnione oraz dowodów, na jakich w tej mierze się Sąd oparł i przyczyn nieuznania dowodów przeciwnych. W piśmiennictwie na gruncie art. 424 kpk podkreśla się bowiem, że przepis art. 424 §1 pkt 1 in fine kpk nie wymaga, aby sąd wykazał, dlaczego na podstawie danego dowodu dokonał ustaleń faktycznych. Wymaga za to, aby uzasadnić, dlaczego sąd nie uznał dowodów przeciwnych. Zachodzi tu bowiem logiczna zależność pomiędzy trafnością ocen przeciwstawnych dowodów. Prawidłowe odrzucenie jednych dowodów świadczy o zasadnym przyjęciu innych. Z punktu widzenia tego przepisu istotniejsze jest uzasadnienie powodów odrzucenia dowodów przeciwnych (zob. K. Eichstaedt w: D. Świecki [red.], Kodeks postępowania karnego. Komentarz do zmian 2016, Warszawa 2016 – komentarz do art. 424 kpk, zob. także uzasadnienie wyroku SA we Wrocławiu z dnia 15 października 2015 roku, II AKa 224/15).

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

zeznania B. J.

Zeznania świadka, choć wiarygodne, nie były przydatne dla ustalenia faktów mających znaczenie dla niniejszego postępowania. Świadek nie miał żadnej wiedzy na temat umowy pokrzywdzonych z oskarżoną i okoliczności jej zawarcia.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-----

-----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

A. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Działanie oskarżonej wypełniło znamiona zarzucanego aktem oskarżenia przestępstwa. Oskarżona działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła pokrzywdzonych I. i K. S. do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem w kwocie 30 000 złotych, poprzez wprowadzenie ich w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy dzierżawy. Oskarżona w umowie dzierżawy wskazała nieprawdziwe dane kontaktowe, a dodatkowo nie wywiązała się w całości z zobowiązań, które zostały na nią nałożone przedmiotową umową. Oskarżona nie przedstawiła pokrzywdzonym aktu notarialnego ze zobowiązaniem się poddania egzekucji, jak również nie zapłaciła kaucji. Co więcej oskarżona zwlekała również z zawarciem na siebie umów na dostawę energii, pomimo, że była do tego zobowiązana i początkowo w ogóle nie płaciła rachunków. Dopiero groźba odcięcia energii, niejako zmusiła oskarżoną do uregulowania zobowiązań w tym zakresie, bowiem nie mogłaby wynajmować pokoi. Oskarżona swoim działaniem wprowadziła w błąd pokrzywdzonych, nie miała zamiaru wywiązywania się z umowy dzierżawy. Działanie oskarżonej, doprowadziło pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem, poprzez fakt nie uiszczenia czynszu dzierżawnego przez 5 miesięcy trwania umowy. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżaną za winną, zachowania zarzuconego jej w akcie oskarżenia.

Oskarżona popełniając powyższe przestępstwo działała z zamiarem bezpośrednim kierunkowym. Oskarżona umyślnie zawarła umowę dzierżawy z zamiarem uzyskania korzyści majątkowej, wprowadzając pokrzywdzonych w błąd co do chęci wywiązania się z zawartej umowy dzierżawy uzyskując w ten sposób środki pieniężne możliwość prowadzenia swojej działalności gospodarczej, bez ponoszenia kosztu dzierżawy obiektu, który jest znany wśród turystów, wobec czego oskarżona mogła korzystać z dotychczasowej renomy tego obiektu. Oceniając go należy uwzględnić okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k.k., a więc rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację i cel działania sprawcy (zob.m.in. wyrok SN z dnia 14 stycznia 2004 r., V KK 121/03, Lex nr 83755). Dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu i okoliczności przedmiotowo – podmiotowych. Sąd przyjął, że oskarżona swoim działaniem wyrządziła znaczną szkodę pokrzywdzonym. Jednocześnie oskarżona nie naprawiła szkody wyrządzonej przestępstwem, a zaznaczyć trzeba, że oskarżona została zobowiązana do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych kwoty 30 000 zł w orzeczeniu Sadu Rejonowego w Chorzowie z dnia 21 lipca 2008 roku. Co więcej oskarżona, na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej złożyła się motywacja oskarżonej, która działał z zamiarem uzyskania korzyści majątkowej. ​

Przy ustaleniu stopnia winy oskarżonej Sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnienia przez oskarżoną czynu, a przede wszystkim to, że działania oskarżonej były nakierowane na uzyskanie przez nią korzyści majątkowej. Niewątpliwie działania oskarżonej były przemyślane i podejmowane w konkretnym celu, czyli w celu uzyskania korzyści majątkowej. Należy zaznaczyć, że oskarżona działała z pełnym rozeznaniem i miała w pełni zachowaną zdolność rozpoznania swojego zachowania i pokierowania swoim postępowaniem.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

3.4. Umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----

☐

3.5. Uniewinnienie

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. C.

1

1

Wymierzając karę za popełnione przestępstwo Sąd wziął pod uwagę zasady wymiaru kary określone w treści art. 53 kk, a w szczególności okoliczności jego popełnienia, charakter czynu, rozmiar wyrządzonej szkody, zachowanie sprawcy zarówno przed jak i po popełnieniu przestępstwa, stopień zawinienia oraz przesłanki szczególno- i ogólnoprewencyjne.

Za okoliczności obciążające Sąd uznał dotychczasową karalność oskarżonej. Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał również motywację oskarżonej, która popełniła przestępstwa w celu uzyskania korzyści majątkowej, a także zamiar bezpośredni oskarżonej. Biorąc po uwagę powyższe Sąd wymierzył oskarżonej karę 1 roku pozbawienia wolności Sąd uznał, że tylko taka reakcja będzie odpowiednia i sprawiedliwa w realiach sprawy niniejszej. Wysokość kary pozbawienia wolności wymierzona za przestępstwa jest adekwatną dolegliwością przy uwzględnieniu okoliczności popełnienia tych czynów. Sąd kierował się przede wszystkim potrzebą wychowawczego oddziaływania na oskarżoną. Wymierzona kara powinna zapobiegać powrotowi oskarżonej na drogę przestępstwa, wywołać zmianę jej postępowania w przyszłości oraz skłonić ją do przestrzegania porządku prawnego. Orzeczona wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności powinny osiągnąć wszystkie cele stawiane przed karą kryminalną, zarówno w aspekcie prewencji indywidualnej, jak i oddziaływania w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

A. C.

2

1

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej A. C. kary 1 roku pozbawienia wolności, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni swe wychowawczo-prewencyjne cele, będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stosownie do dyspozycji art. 69 § 2 k.k., zawieszając wykonanie kary, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jej właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Oskarżona jest obecnie emerytką i ma duże problemy ze zdrowiem. Sąd wziął również pod uwagę długi upływa czasu od popełnienia przestępstwa. Co prawda oskarżona była już dotychczas karana i nie przyznała się ona do popełnienia przestępstwa, jednak jej postawa życiowa oraz warunki osobiste, nakazują dać jej szansę i warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby lat trzech. Sąd stosując wobec oskarżonej dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wyraża przekonanie, iż oskarżona będzie przestrzegała reguł porządku prawnego, w szczególności zaś nie popełni kolejnego przestępstwa.

A. C.

3

1

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk, Sąd zobowiązał oskarżoną do informowania Sądu o przebiegu okresu próby pisemnie co 6 miesięcy. Orzeczony obowiązek ma wzmocnić funkcję prewencyjną kary.

A. C.

4

1

Nadto, Sąd na zasadzie art. 72 § 8 kk, biorąc pod uwagę, aby wymierzona oskarżonej kara była realnie dolegliwa, uwzględniając z jednej strony zarówno wartość szkód jakie swoimi czynami wyrządziła oskarżona, zaś z drugiej biorąc pod rozwagę sytuację majątkową oraz dochody sprawcy – Sąd zobowiązał oskarżoną do wykonania prawomocnego nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Chorzowie, sygn. I Nc 404/08 w ciągu 3 lat.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. C.

5

1

Sąd na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił I. S. oryginały umowy dzierżawy, zobowiązania oskarżonej oraz zestawień dotyczących rzeczy przekazanych oskarżonej wraz z obiektem i protokołu zdawczo-odbiorczego, jako rzeczy zbędne dla postępowania.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycieli posiłkowych kwoty po 504 zł złotych tytułem zwrotu wydatków za ustanowienie pełnomocnika z wyboru w postępowaniu sądowym.

7

Wobec wyniku procesu i biorąc pod uwagę sytuację majątkową i osobistą oskarżonej Sąd na podstawie art. 627 § 1 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie 90 zł i opłatę w kwocie 180 zł.

1.Podpis